Wiem, że dzisiaj jest Prima – Aprilis, ale w pracy wcale nie jest mi do śmiechu. Chłopaki nawet palcem nie kiwnęli przy mojej papierkowej robocie, bo podobno “… Wojciech, Ty i tak to zrobisz w 5 minut“.
Dziękuję bardzo za takie uznanie. Nie było mnie tydzień, a oni mi podrzucili jeszcze zaległe raporty za ostatnie trzy miesiące. Ciekawe czemu zawsze przypominają im się takie rzeczy jak ja nie mam czasu? 😀

Jednego nauczyłem się w Katarze. Nie przejmować się tym, że coś nie zostało zrobione na czas, a przynajmniej wiedzieć, co można sobie odpuścić. Efekt? Mam co raz lepszy kontakt ze studentami. To było zanim poleciałem do Polski, ale dziś znalazłem chwilę na obrobienie zdjęć z sesji fotograficznej.

Pewnego dnia nie dało się pracować ze studentami. Mieli swój słaby dzień. Z reguły tak jest codziennie, ale tego dnia nikomu nawet na 5 minut nie “zaskoczył zapłon” i szare komórki pozostawały w spoczynku przez pięć godzin zegarowych. W takim momencie dzieciaki trzeba czymś zająć, np. pokazać im aparat fotograficzny, a jeszcze lepiej zacząć im robić zdjęcia. Do tej pory zawsze to działało. Tym razem i ja wziąłem udział w zabawie.

Chustę składamy w trójkąt, narzucamy ją na czoło, a powstałe końce rolujemy ...

... umyślny w tym czasie masuje Ci głowę (dostał OPR za podryw wykładowcy)

... zrolowane końcówki przechodzą na krzyż po czole ...

... i gotowa Kefija, jeszcze tylko szata i ...

... i już jestem prawdziwym Beduinem 🙂

Za okazany brak szacunku, Fahad do tej pory nie może u mnie zaliczyć (choć po raz trzeci dostał ten sam zestaw pytań)

Tuż przed koronacją na władcę beduinów

Khalifa nie błaznował i załatwiliśmy mu szkołę oddaloną od nas o 120km (po co ma się z nami męczyć? ktoś inny zaliczy mu przedmioty bez zadawania pytań)

Każdy chce mieć zdjęcie z nowym władcą, nawet Mohammed 🙂

Jak wydłubać złoto z tych paciorków? 😀